Historia mówi, że medycyna alternatywna sięga 5000 lat wstecz do tradycyjnej medycyny chińskiej, indyjskiej (medycyna ajuryedyczna) i podobnych tradycji leczniczych w wielu kulturach. Powszechnie uważano, że energia ciała musi pozostawać w harmonii z umysłem, ciałem i duchem. Lekarz jedynie ułatwiał leczenie, identyfikując i usuwając przeszkody, które nieuchronnie prowadziły do wyleczenia. Terapia obejmowała zmianę stylu życia, samoopiekę i działania profilaktyczne.
Dzisiaj to, co znamy jako medycynę komplementarną i alternatywną (CAM), ma korzenie sięgające 5000 lat wstecz do chińskiej (tradycyjnej medycyny chińskiej), indyjskiej (medycyna ajurwedyjska) i podobnych tradycji leczniczych. Te różnorodne tradycje medyczne przez tysiące lat wierzyły w energię ciała i potrzebę harmonii między umysłem, ciałem i duchem. Lekarze po prostu ułatwili proces gojenia, identyfikując i usuwając przeszkody.
Przez większą część XIX wieku lekarze posługiwali się tymi samymi umiejętnościami, co dzisiejsi zielarze, osteopaci i dietetycy; byli hojni, jeśli chodzi o czas i empatię, i polegali na dobrych manierach przy łóżku. Ważna była modlitwa, „wymiana powietrza”, środki przeczyszczające, krwawienie i pijawki. Aż do początku XX wieku chorzy ludzie polegali na prawie takich samych terapiach, jak ich przodkowie.
Dziesięciolecia po drugiej wojnie światowej przyniosły istotne zmiany. Jak zauważył lekarz pierwszego kontaktu i dziennikarz James Lefanu w swojej książce The Rise and Fall of Modern Medicine, napisanej w latach 50., seria medycznych przełomów udowodniła ponad wszelką wątpliwość, że poprzednie próby uzdrowienia były niczym więcej niż zwykłą szarlatanerią. Do nowych przełomów w medycynie należało odkrycie penicyliny, kortyzonu (silny lek przeciwzapalny), streptomycyny (silny antybiotyk skuteczny w leczeniu gruźlicy), insuliny (stosowanej w leczeniu cukrzycy) i chloropromazyny (lek przeciwpsychotyczny kontrolujący schizofrenię). Operacje na otwartym sercu, protezy stawu biodrowego, przeszczepy nerek, intensywna terapia i udane programy szczepień uratowały i poprawiły jakość niezliczonych milionów istnień ludzkich.
Nic dziwnego, że tak wielka moc zmieniania ludzkiego losu doprowadziłaby, jak sugeruje Lefanu, „do wynikającego z tego porzucenia domowych środków zaradczych, takich jak masaż, manipulacja i porady dietetyczne, tylko po to, by zostały podjęte przez praktykujących alternatywę”. Tak właśnie się stało – wraz z dramatyczną eksplozją rozwoju „alternatywnych” terapii w drugiej połowie XX wieku. Wraz ze współczesną medycyną zaczęła się rozwijać CAM jako całkowicie odrębna dyscyplina – lekceważąca osiągnięcia medycyny głównego nurtu, a jednocześnie odrzucana przez praktyków głównego nurtu jako nieskuteczna i oszukańcza. Dla większości ludzi wydobycie tego, co najlepsze z medycyny głównego nurtu i medycyny alternatywnej, było delikatną operacją. Ci, którzy wybrali zarówno główną, jak i alternatywną opiekę medyczną, stwierdzili, że najlepszą strategią było zachowanie spokoju, aby uniknąć krytyki. Ci, którzy próbowali skorzystać z obu usług, nauczyli się tego, aby uniknąć krytyki.
