Jako najstarsza forma alternatywnego rozstrzygania sporów (ADR), dyplomacja angażuje przedstawicieli krajów w celu doprowadzenia do satysfakcjonującego obu stron wniosku, bez użycia przemocy. Podobnie jak arbitraż, dyplomacja używa negocjacji zamiast broni.
Tutaj omówimy, jak trzy kraje z czasów starożytnych, Chiny, Indie i Persja, i jak używały dyplomacji zamiast przemocy, aby zachować pokój.
Starożytne Chiny
W VI wieku pne Sun Tzu stał się jednym z pierwszych ludzi na świecie, którzy zostali uznani za dyplomatę. W czasach, gdy cesarze walczyli o całą ziemię i władzę, Sun Tzu zawierał traktaty pokojowe między krajami, zawierał sojusze i handlował ziemią i majątkiem. Sun Tzu jest autorem znanej książki „Sztuka wojny”.
Starożytne Indie
Książka zatytułowana „Arthashastra”, napisana za panowania dynastii Maurajów w III wieku pne, jest książką o polityce gospodarczej, strategicznym postępie wojskowym i tym, jak przywódcy powinni wykorzystywać dyplomację. Porównywano go do bardziej znanego dzieła, wysoce politycznego dzieła Machiavellego „Książę”. Jednak „Arthashastra” omawia tematy, które Machiavelli ignoruje, takie jak współczucie dla niewolników, kobiet i biednych.
„Arthaśastra” jest jak przewodnik dla mądrych i cnotliwych królów, czyli Rajarashi, oraz o tym, jak powinni rządzić ziemiami i królestwami Indii.
Starożytna Persja
Ziemia Imperium Perskiego, czyli obszar otaczający współczesny Iran, ustanowiła nową formę rozwiązywania konfliktów. W tamtym czasie każdy cywil mógł zwrócić się do króla ze skargą na wszystko, czego sobie życzył. Nikt nie mógł stanąć między cywilem a jego skargą, w przeciwnym razie osoba ta poniosłaby poważne konsekwencje. Jeśli problem dotyczył samego króla, król musiał wstać z tronu, zdjąć koronę i natychmiast rozwiązać problem, zanim ponownie objął królewskie miejsce. To pokazuje, że w starożytnej Persji nawet pozornie nieważni ludzie byli brani pod uwagę przez członków rodziny królewskiej.
Sądząc po mądrości posiadanej przez te dwie starożytne kultury, współczesna polityka może mieć kilka cennych lekcji do nauczenia. Ponadto wielka mądrość tych trzech wschodnich kultur pokazuje, że w rzeczywistości były one znacznie bardziej zaawansowane niż ich zachodnie odpowiedniki. Przypuszczalnie wiele z tego, co znamy jako nowoczesną dyplomację i międzynarodowe alternatywne metody rozwiązywania sporów, jest prawdopodobnie pod silnym wpływem tych rozwiniętych kultur starożytności.
